Benlik ve bencillikle bir yere varılamaz. İşin temeli birlikte, beraberlikte, paylaşımdadır.
Birlik ve beraberliklerimiz bir bakıma güzellik ve zenginliklerimizdir.
Her aşamada insanlarımız sorgulamayı öğrenmeli, iyilik ve kararlılık geliştirmelidir.
Bayramlarımız şekil yönünden öne çıkarılmamalı, gerçek ve ifade ettikleri anlamlarıyla yaşanmalıdır.
Ben merkezli yaşamdan ziyade birlik ve beraberlik içinde yaşamanın insan onuruyla bağdaşır olduğu, çabanın bu doğrultuda sürdürülmesi gerektiği özendirilmelidir.
Kişi kendi için varsa, pekte hoş olmaz dünya. Konuya ilişkin şiirimi paylaşmak isterim.
Kişi kendi için varsa
Kişi kendi için varsa
Evrene, evliyaya
ölmüş yakınlarına
Tesbih çeker, dua okur
Hak vermez başkasına
Onunda canına okur
Kişi kendi içir varsa
Söyledikleri önemlidir.
Başkaları ne söyler
Onları yalandan dinler
Hak verir veya vermez
Olanları olayları
Kendi terazisinde tartar
Taraf olur, orada yatar.
Kişi kendi için varsa
Anlatır hep anlatır
Dinlemeye gelince
Orada sorun yaratır
Kendisi soracak
İstediği gibi yanıt alacaktır
Zaman kendisinden artarsa
Başkalarına kalacaktır
Kişi kendisi için varsa
Atılır taşlar
Kim vurduya gider insan
Orda sorunlar başlar
Yürek yara alır
Yanlızlaşır insan
İlişkiler yavaşlar
