Kimine berekettir yağmur, hayattır.
Kimine sevdadır, gönül yoldaşlığıdır.
Altında birlikte ıslanmaktır. Aynı çatının altına sığınmaktır.
Kimine ritimdir yağmur. Her bir damlası ayrı bir notadır.
Milyonlarca notanın ahengidir.
Kimine duygu selidir yağmur. Her bir damlası ne yangınlar söndürür.
Kimine göre arınmadır yağmur. Karamsarlıkları öldürür.
Yağmurlarda kavuşmalar, kimilerine romantik anılardır,
Kimilerine gözyaşlarını içine gizlediği ayrılıklardır.
Yağmur kimilerini sevdiğinden eder.
Kimilerini damla damla aşka davet eder.
Yağmura çivilenir bazen acılar.
“Yağmurlu bir gündü.” diye başlar birçok anılar.
Bazen hüzündür, bazen unutulmaz anlar.
Gök gürültüsüdür yağmur, karanlıkları yaran yıldırımlardır.
Kimilerine ürpertidir, kimilerine ışıktır.
Kiminin çatısında uykusuzluktur yağmur.
Kimilerine bir yudum sudur.
Kimine çamurdur yağmur, kimilerine taze toprak kokusu.
Kimilerinin geceleri kaçar uykusu.
Kimine seldir, baskın gibi gelir. Boz bulanık alır umutları.
Kimine mahpustur, sicimlerden parmaklıkları.
Kimileri yağmura kapatır perdelerini, kimileri serinliğe açar pencerelerini.
Kimileri kaçar yağmurdan eriyecek gibi, kimileri yağmurda sokağa atar kendini.
Kimileri sever yağmurları, bereketine inanır.
Kimileri dertlerinden arınır. Kimileri korkar, eli yüreğinde kalır.
Ömrümüzün yarısını yağmurlarda yaşarız.
Bazen yağmurun ıslaklığına koşarız.
Bazen şıpır şıpır sesiyle coşarız.
Yağmur damlaları kucaklaşır dere olur, çay olur, nehir olur, göl olur, deniz olur.
Kimi yüreklere umut doldurur yağmur, kimilerine felaket olur.
Bazen güneştir yağmur, bulutlar gidince parlayan…
Bazen gök kuşağıdır, dilekler tutturan.
Kimilerine soğuktur, kimilerine serinlik,
Kimilerine sokuluştur tek şemsiyelik.
Bazen ıslanmaktır yağmur, bazen kuytulara sığınmaktır.
Yağmur herkese umut olsun, mutluluk olsun.
Ölüm gelecekse beni yağmurlu bir günde bulsun…
Şaban BALTACIOĞLU
